|
Obsessie op afstand
Ik zie dichtbij je op de plaatjes
de foto's genomen van jou
Je vult de lege stilte's
met je leuke praatjes
Ik zou je willen zeggen
dat ik echt van je hou
Maar niet op een manier
dat ze in de liefde bedoelen
Ik zou het uren volhouden
alleen maar praten met jou
En dat jij mij uit zou leggen
hoe je het zo mooi maakt op papier
De liedjes die je schreef
alsof je wist dat ik mij zo zou voelen
Ze zijn gemaakt voor iedereen
maar nu even voor mij alleen
Het spel van...
het spel van het flirten
ik doe weer eens mee
jij lacht, ik lach terug
je komt dichterbij...
het spel van de armen
ik pak je ook stevig vast
jouw handen op mijn heupen
die van mij ergens in je nek
het spel van het zoenen
ik laat me er mee in
jouw lippen zoeken de mijne
en ik doe graag met je mee
het spel van het vrijen
jij en ik, in het natte gras
alles wordt vochtig
maar niet te klam
het spel van het bedrijven
leek veel te snel klaar
maar nooit willen vragen
naar zijn prachtige naam
Het zou mijn hart breken
Iedere dag leven
alsof het de laatste is,
zou ik nooit
waar kunnen maken
het leven is voor mij
niet dierbaar genoeg
om iedere dag
af te haken
***
Ik leef elke dag
alsof het de 1e is.
Zodat ik niet weet
wat komen gaat
of niet weet
wat ik mis
want iedere dag
afscheid moeten
nemen van iedereen,
zou mijn hart,
iedere dag weer
opnieuw breken
Misschien op een dag...
zou ik het op kunnen geven
mijn vertrouwde leven van hier
mijn vrienden moeten missen
en weg van al het plezier...
Je vroeg me, "ga je mee?"
ik was sprakenloos
op een woord na...
ik zei, "nee..."
Je vroeg niet waarom
je bent maar weggegaan
misschien telleur gesteld in mij
ik had een droom, de zelfde als jij
Maar het voelde niet goed
ik ben hier nog niet klaar
moet hier nu echt blijven
ik hoop dat je gelukkig bent daar
Misschien op een dag is het dan zover
dan ben ik hier weg en kom ik naar ver
We vertrokken samen alleen
Ik zag je staan
op het perron.
Je zag, ik keek
naar wat voorheen
nog de waarheid leek.
Nog voor het er al was,
was het al verdwenen.
Je zei, hé ga je mee,
de trein vertrekt voor ons twee.
Maar ik kon een ding
antwoorden, nee.
Ik draaide me om
en rende weg,
nog voor dat ik wist
dat jij al wist waarvoor
ik bang was. |
